ARCHIPEL/WILLEMSPARK – Voorzitter Ir. J. Vos van de Bewonersorganisatie Archipel en Willemspark citeert een Chinees gezegde: “Het kostbare graan gaat niet ten gronde door het onkruid, maar door de laksheid van de boer.” Over de identiteit van die boer, die het onkruid blijkbaar ‘gedoogt’, omdat je toch niet helemaal kunt uitroeien valt, laat de voorzitter weinig twijfel bestaan.
Met dit citaat besluit Vos zijn brief aan Burgemeester Wim Deetman, waarin hij te kennen geeft met de organisatie uit het overleg met de gemeente te stappen. Volgens hem zitten de afgevaardigden van de bewonersorganisatie voor spek en bonen bij het gemeenteoverleg, àls het fysiek al mogelijk is om er bij te zijn: de gemeente stelt de bijeenkomsten zo laat vast, dat de betrokkenen meestal al afspraken elders hebben lopen. Dat is dinsdag 19 maart wederom het geval. Ook dan had de heer Vos er niet bij kunnen zijn.
Hoewel voorzitter Vos – in verhouding met zijn achterban – een betrekkelijk mild standpunt inneemt over de beruchte ‘ontmoetingsplek’ in het hart van de Oude Scheveningse Bosjes, is de ‘non-communicatie’ van de gemeente ook hem te gortig geworden. “Als bestuurder van het Stadsgeweest Haaglanden heb ik dusdanig ervaring, dat ik toch wel weet hoe het hoort. Zo in elk geval niet.”
Hoewel de heer Vos op andere gebieden wel goede ervaringen heeft met de gemeente , zoals over in het inrichten van het Burgemeester Monchyplein en de beperking van het aantal rijstroken op de Laan Copes van Cattenburch, ziet hij de opstelling over de ‘ontmoetingsplek’ als een ‘minachting van de bewonersorganisatie’. “Onze uitgestoken hand is niet aanvaard. Al onze inbreng wordt gewoon onder het kleed geveegd. Zo gaat een goede relatie weer om zeep”, aldus Vos.
Veel bewoners in de omgeving van de Scheveningse Bosjes zien de ‘homo-ontmoetingsplek’ - Ir. Vos spreekt liever van ‘contactzoekers’ – het liefst helemaal verdwijnen. Daarentegen had de bewonersorginatie het verplaatsen van de plek naar de rand van de bosjes bij ‘De Bataaf’ ook nog als een tussenoplossing gezien: “Nu bevindt die plek zich precies in het midden. Je kunt er letterlijk niet omheen.”
De bewonersorganisatie van de Archipelbuurt had zich dan ook zonder meer accoord verklaard met de verplaatsing van de plek naar de ‘72 trapjes’, een tamelijk afgelegen deel van de ‘Bosjes’ achter Madurodam. Desalniettemin stuitte ook deze bestemming op veel protesten uit de omgeving aldaar, tot de bezoekers van het Indisch Monument bij de Waterpartij aan toe.
Desondanks had de gemeente in 1996 tot deze verplaatsing besloten. Herhaaldelijke verzoeken aan de gemeente dit besluit ook werkelijk uit te voeren, zijn blijkens een brief van de gemeente op 4 februari aan de bewonersorganisatie gestuit op een definitieve afwijzing van dit besluit: “Het is een reële vraag of de contactzoekers zich zullen laten leiden door de uitvoering van een besluit tot verplaatsing, temeer vanwege het gegeven, dat tegen het contact zoeken als zodanig niet (juridisch) kan worden opgetreden.”
Deze frase uit de brief in ‘gewoon’ Nederlands vertaald: “De mensen die elkaar in de Bosjes ontmoeten om sex te bedrijven, zullen dat toch wel blijven doen waar zij willen en wij zien dat niet als iets waartegen je kunt optreden.”
Inderdaad blijkt dat de intensivering van politietoezicht niet heeft geleid tot het uitdelen van boetes. De voorzitter van de bewoners trekt die dit onvermogen tot optreden sterk in twijfel. “Het bos in voor alle omwonenden en niet voor één groep avonturiers, die daar de dienst uitmaakt. Wat er nu gebeurt is ‘windowdressing’: je doet alsaf je wat doet, maar in feite verandert er niets.”
De gemeente houdt het op ‘verscherpt politietoezicht’ (hoewel de politie dus geen boetes mag uitdelen), groenbeheersingsmaatregelen, schoonmaakwerkzaamheden en extra sport- en spelactiviteiten voor de jeugd’.
De opstelling van (CDA-)burgemeester W. Deetman is opmerkelijk. Evenals zijn partijgenoot W. Stolte, die als wethouder Leefbaarheid bij op 7 november 2000 bij een bezoek aan de Bomenbuurt naar aanleiding van de jongerenoverlast op het Thomsonplein opmerkte, dat je ‘jongeren helaas niet kunt verbieden met een radio harde muziek op straat te maken’ en de passieve opstelling van de politie rond de afgelopen jaarwisseling, staat hun gedoogbeleid haaks op het verkiezingsprogramma van de landelijke CDA, dat juist een einde van deze cultuur voorstaat.
Hoewel dus voor de gemeente en de bewonersorganisatie met een padstelling de kous af lijkt te zijn, zal over deze kwesties toch nog niet het laatste woord zijn gesproken.
We onderhouden alweer drie jaar de website van de glossy ‘TegelTotaal’ over de tegelbranche, die we ook hebben ontworpen.https://t.co/bqqDjPYmnB pic.twitter.com/VqTJ7yRzrf
— De Multimediahoek (@Multimediahoek) January 6, 2021