Nieuwe Hagenaars feestelijk genaturaliseerd

Wethouder Rabin Baldewsingh reikt de documenten uit. Van deze familie - die zich voor dit moment feestelijk heeft uitgedost - krijgen alle leden in één keer de Nederlandse nationaliteit.

Wethouder Rabin Baldewsingh reikt de documenten uit. Van deze familie - die zich voor dit moment feestelijk heeft uitgedost - krijgen alle leden in één keer de Nederlandse nationaliteit.

Foto: Eduard Bekker

We hebben er weer bijna 100 gecertificeerde Hagenaars bij! Wethouder van Burgerschap en Leefbaarheid Rabin Baldewsing heeft op vrijdag 24 augustus in de hal van het stadhuis aan een grote groep mensen uit alle windstreken de documenten uitgereikt, waarmee hun Nederlanderschap een feit is geworden.

Eduard Bekker • Haags Nieuwsblad - vrijdag 31 augustus 2007

Voor hen een heel heugelijk feit, want het bespaart de betrokkenen veel gedoe met formulieren, papieren, bezoeken aan de vreemdelingenpolitie en andere formaliteiten die je het gevoel geven dat je er toch niet helemaal bij hoort. Wethouder Baldewsing kan daarover meepraten, want hij verkeerde jarenlang in dezelfde positie.
“Ik werd door mijn ouders in oktober 1975 als 13-jarige jongen naar Nederland gestuurd, omdat zij vonden dat ik hier een betere toekomst had. In november werd Suriname onafhankelijk en daardoor werd ik van rijksgenoot ineens Surinamer, omdat mijn vader in Suriname dat ook was geworden. Dat betekende plotseling elke week stempelen bij de vreemdelingenpolitie”, aldus Baldewsingh in zijn toespraak. In 1980 werd hij opnieuw Nederlander en het eerste dat hij deed was Den Haag verkennen op een oude fiets.

Het zoontje van deze Turkse dame vindt die meneer met die grote halsketting blijkbaar maar een vreemde kwibus en kruipt direct achter moeders rokken.

Het zoontje van deze Turkse dame vindt die meneer met die grote halsketting blijkbaar maar een vreemde kwibus en kruipt direct achter moeders rokken.

Foto: Eduard Bekker

Wilhelmus

“U bent nu mede-eigenaar van Nederland en sociaal verantwoordelijk”, voegt hij de nieuwe Nederlanders toe en benadrukte dat sociale verantwoordelijkheid, nieuwsgierigheid naar de Nederlandse samenleving en vooral goede kennis van de Nederlandse taal onontbeerlijk zijn om je in Nederland thuis te voelen.
De genodigden worden wat dat betreft meteen stevig op de proef gesteld, want één voor één moeten ze naar voren komen om door de de wethouder in hun nieuwe moedertaal te worden toegesproken. Dit blijkt voor de kandidaten geen probleem. Maar het Wilhelmus, dat de uitverkorenen ter afsluiting moeten inzetten, is toch iets te veel van het goede, ook al kan er worden ‘gespiekt’. Want het is toch vooral de stem van voorzanger - de bariton Maurits Draijer - die hier domineert.
Niet iets waar een nieuweling zich overigens voor hoeft te schamen, want ook de ‘oude’ Nederlanders struikelen over het oude, plechtstatige taalgebruik en de onverwachte klemtonen in deze nationale hymne, die ze hooguit als kind wel eens hebben moeten zingen.

Naturalisatiedag

De naturalisatieceremonie had dit keer een extra feestelijk tintje, omdat die samenvalt met de landelijke naturalisatiedag. Na het Wilhelmus ging het er dan ook swingend aan toe met optredens van een dweilorkest en bands met oriëntaalse en Zuid-Amerikaanse muziek. Tevens kon er exotisch worden gegeten en gedronken aan de vele kramen.

Terug