Om de presentatie van het nieuwe gemeentelogo is veel beroering ontstaan: die presentatie van een uur zou aanvankelijk 52 euro per seconde kosten: 190.000 euro in totaal. de SP riep de gemeenteraad er zelfs voor bijeen in een extra vergadering, waarbij haar motie van afkeuring het echter niet haalde, want de raadsfracties die een wethouder hebben geleverd (GroenLinks, PvdA en VVD) lieten ‘hun’ wethouder citymarketing Frits Huffnagel niet vallen.
Aan het neerzetten van Den Haag op de nationale en internationale kaart, het zogeheten ‘citymarketing’ – het ‘verkopen van Den Haag’ – wordt veel gemeentegeld gespendeerd. Dit om Den Haag bekend te maken en meer toeristen naar de stad te lokken en – wie weet – komen bedrijven zo ook wel in de verlokking zich in Den Haag te vestigen.
Gastvrijheid
Maar hoe wordt een buitenlandse reiziger nu eigenlijk werkelijk ontvangen? Laten we er vanuit gaan dat een Japanner vanuit Amsterdam een dagje Den Haag wil doen op doorreis naar Brussel, Parijs of Londen, gelokt door de kreet ‘Den Haag, Koninklijke stad aan Zee’. Laten we er vanuit gaan, dat hij via Schiphol met de trein aankomt op Den Haag Centraal (en hopen dat hij niet worden afgehaald, want dan staat zijn gastheer geheid op Holland Spoor te wachten). Het eerste dat hij hoort is dat er op het Station ‘pickpockets’ actief zijn. Zakkenrollers dus. At you service, welcome in The Hague!
Dus argwanend om zich heenkijkend strompelt onze Japanse toerist met zijn zware rolkoffer via de stenen trap aan de noordkant naar de bagagekluizen. Die kan hij gebruiken met een ChipKnip of Mastercard. Die heeft hij niet. Wel een VisaCard, maar die werkt niet. Hij is niet de enige met dit euvel: er zijn maar vier kluisjes in gebruik. ‘Dan maar afgeven aan het bagageloket’, denkt hij nog naïef. Maar: op Den Haag Centraal is geen bagageloket!
Exit Japanner, die direct de volgende trein richting Rotterdam neemt.
Een Berlijnse toerist heeft gelukkig slechts een niet al te zware rugzak en besluit om vanuit CS de tram te nemen richting centrum. Op aanwijzing van het inlichtingenloket spoedt hij zich – een gezond stel benen is op Den Haag CS essentiëel – de lange trap op naar het tramperron om in de tramtunnel af te dalen. De haltes in de tunnel daar stapt hij niet uit: die ogen zo kaal, dat hij zich niet kan voorstellen dat die in een winkelgebied liggen: geen stalletjes met drank of tijdschriften op de perrsons, zoals hij dat in zijn eigen stad gewend is: dit moet dus een buitenwijk zijn. Maar dan komt de tram bovengronds en een Hagenaar weet hem te vertellen, dat hij voor de binnenstad toch echt weer terug moet. Nou dat komt goed uit, want hij moet dringend naar het toilet en in elk metrostation ter wereld heb je die. Niet dus: in de hele Grote Marktstraat niet. Hij geeft het op en gaat weer terug richting station en inderdaad: daar is zowaar een toilet: vrijwel het enige openbare van Den Haag.
Hier onderscheidt de Hofstad zich van elk ander oord. Zul je bij bijna elke negorij van enige betekenis in Europa openbare toiletten aantreffen, zoniet in Den Haag. Zodra een touringcar bij het Binnenhof toeristen aflevert, melden de gasten zich in het bezoekers-centrum onder de Riddderzaal. De eerste vraag van met name de dames is naar het toilet en de baliejuf kan niet anders doen dan ze naar een kroeg in de omgeving verwijzen. Dit maakt op een toerist, die in Den Haag een totale vreemde is, een belabberde indruk.
Wat hier staat is nog maar een greep uit waar het nog schort aan de Haagse gastvrijheid. We zouden het nog kunnen hebben over touringcars die op rondreis door Nederland de Hofstad overslaan, omdat ze nergens in de Binnenstad kunnen parkeren, of die toerist, die in een arrestantenwagen werd afgevoerd, omdat ze één strip te weinig had gestempeld en haar boete niet in Nederlandse valuta kon voldoen.
Bij al deze toeristen zouden wel eens ondernemers kunnen zitten, die een vestigingsplaats in Nederland zoeken. En die zouden wel eens de conclusie kunnen trekken dat Den Haag nog niet rijp is voor buitenlands bezoek.
Zolang Den Haag een dergelijke ongastvrije uitstraling blijft houden is elke cent, die is besteed aan ‘citymarketing’ zinloos en zelfs misleidend.
We onderhouden alweer drie jaar de website van de glossy ‘TegelTotaal’ over de tegelbranche, die we ook hebben ontworpen.https://t.co/bqqDjPYmnB pic.twitter.com/VqTJ7yRzrf
— De Multimediahoek (@Multimediahoek) January 6, 2021